O kadar ki böyle zamanlarda ondan nefret ediyorum, görmek bile istemiyorum. Çevremdeki erkeklerin neredeyse hepsi aynı ve ben evlenmeden önce onların hanımları için de üzülürdüm.
Çocuklara vakit ayırmakta zorlanıyorum. Ya da onlara vakit ayırıyorum, işler kalıyor, gergin oluyorum. Eşime nadiren de olsa kadın tutmak istediğimi, zaman zaman ihtiyaç duyduğumu söyledim.
Vakıf insan nasıl olmalıdır, ömrünü vakfetmeye çalışırken kendi eline geçen her kazancı, kendisininmişçesine harcayabilir mi
Allah için kadınlık görevimi karşılığını Allah’tan bekleyerek yapıyorum. Fakat beni üzen çocuklar.
llah nasip edersede bir süre sonra nişanlanacağım ve nişan sırasında nişanlanacağım kişinin karşısına ölçü ve sınırları belli (elbise gibi) fakat yabancı erkeklerin görmemesi gereken bir kıyafetle çıkabilir miyim?
Hocam evlilik öncesi görüşmelere ait bir videonuzda ilk görüşmeden hemen sonra evlenmeyin 90 gün geçmesini bekleyin ve bu 90 gün boyunca yanınızda birileri olmak şartıyla görüşün diyorsunuz.
Elhamdülillah 2,5 yaşında bir erkek evladımız var. ALLAH (cc) nasib ederse niyetim alim ve mücahit olması. Şimdiden bu fikirleri aşılamaya çalışıyorum.
Bebek emziren kadın, ramazan orucunu kat'i suretle tutmalı mıdır? Ruhsatı hangi hallerde kullanabilir?
Evladı olanların her akşam yavrusuna uydurduğu bir masal mı bu? Yoksa unutulan bir duanın parçası mı? Yoksa hayırlı evlat yetiştiremedim diye ağlayan anaların “Nerde yanlış yaptım?” diye başlayan eyvahları mı? Yine, “Nerede o eski anneler!” mi diyeceğiz?
Dinimiz iki gencin birbirine âşık olmasına nasıl bakar? Âşık olmak günah mıdır?