Benim küçük bebeğim var; her namazda örtümü çeker, secde yerine oturur, sırtıma çıkmaya çalışır. Düşmesin diye bazen tutmak zorunda kalıyorum
Fakat şehvet duygusunu şu kalbimden bir türlü söndüremiyorum. Kendimden soğuyorum. Zaman zaman kendi kendimi tatmin ediyorum aklımdan çıksın diye ama bunun bütün çabalarımın Allah’ın karşısında değersiz kalmasından korkuyorum.