Ben, özel harekat polisliği için başvuru yaptım. Ama ne anamın ne de babamın rızası yok. Yine de bu işin vatan görevi olması hasebiyle Allah’ın rızasına yaklaştıracağını düşündüğümden polis olmakta kararlıyım .
Fakat, son zamanlarda artan bir şekilde tüm sıkıntılarımı ve neşemi paylaşacak karşı cinsten birine ihtiyaç duyuyorum. Ama ben şu an kendimi evliliğe hazır hissetmiyorum ve bu duygunun da beni yanlışa sürüklemesinden çok korkuyorum.
Evimde eski ama sağlam mobilyalarım var ama nişanlım yeni mobilya/mutfak gibi şeyler istiyor. Eskileri çöpe atmak istiyor. Bu israfa geçer mi hocam?
Erkek, karısına aylardır dokunmuyor, konuşmuyor. Kendi annesi kadını istemiyor. Evi terk etmesini bekliyorlar ama kadın sabrediyor. Çocuk yok. Ancak erkek, kadını seviyor. Annesi karısını istemediği için o da, yabancı gibi davranıyor.
Küçük kız kardeşim, sosyal medyada fotoğraflarını paylaşıyor. Uyarıyorum, dinlemiyor; ‘sanane’ diyor. Anne-babamın da haberleri var ama bu konulara pek dikkat etmiyorlar. Kız kardeşimi dövesim geliyor, kendimi zor tutuyorum!
Çocuğun kesinlikle eğitiminde namaz zirvede tutulmalıdır. Ancak çocuğun namaz eğitimi mesela Kur’an eğitiminden çok daha zordur. Çünkü Kur’an’a eğitim olarak ayırmamız gereken süre, bilemediniz bir haftadır.
Biz tanışmadan 3 ay önce kadar, abisinin kayınbiraderi ile ilşkisi varmış; bu ilişkide cinsel düzeye kadar düşülmüş. Aklım almıyor, üzülüyorum ona... Aldatmış bunu sonra, öyle söyledi. Ondan önce birisi daha varmış, onunla da cinsel anlamda bir süre beraber olmuş.
Hocam, sizi dinliyorum. Dinledikçe, "evlenmek farzdır" diyorum. Sonra ailemle oturunca bakıyorum, "evlenmek, öyle hocanın dediği gibi değil" diyorum. Madem hoca doğru söylüyor, neden insanlar evlenmeyi o kadar geciktiriyorlar