Eşim ve ben çok genciz ,hamileliklerim beni çok yıprattı. Artık eski güzelliğim yok, eşim de görüntüye çok önem veren biri.
Hocam, nişanlımı çok seviyorum ama ruhen daralıyorum, mutsuz hissediyorum kendimi. Anlaşamadığımız çok nokta var.
Ben, evli ve üç kız çocuk sahibi bir hanımım. Abimle aramda istemediğim halde bazı sorunlar oluyor ve manevi olarak çok sıkıntıya düşüyorum büyüğüm olduğundan dolayı.
Eşimle annem arasında kaldım, kendi mutluluğumu anneme babama tercih ettim. Ben de dışardaki insanlar gibi zevkime uygun olanı yapabilirdim ama yapmadım.
Amaç ise tebliğ işini öğrenmek ve insanlara faydalı olabilmek. Fakat ailemin rızası yok.
Bir kadın, resmi nikâhlı olduğu eşinden resmen boşanmayıp dinen boşanıyor. İddeti bittikten sonra, resmi nikahı dururken dini nikahla başka bir
"Annem ve eşim arasında kaldım, ne yapacağımı şaşırdım" diyenlere...
Bahsettiğim ayet ve hadis bile olsa alay konusu ediyorlar. Daha ilk cümlemde susturup, "çok üstümüze gelme, bıktırıyorsun" diyorlar.
Annem ve babamın geçerli bir sebepleri yok evlendirmemek için. Sadece mesleğine takılmışlar. Diğer yönlerden bakınca; abdestli, namazlı ve ailesi de iyi.
Seneler sonra, o bahsettiğim kızı yine gördüm, kapanmış, namaza başlamış ve bekâr. Hocam, sorum şudur; kendisiyle telefonlaşsam veya mesajlaşsam günah mıdır?