Eşimle bir sorunumuz var; eşim, benim annem ve babam dışında (benim hiç kardeşim yok, evin tek kızıyım) çok sevdiğim ve beni çok seven akrabalarıma gitmek istemiyor.
Henüz evli değilim fakat şimdiden bile bu epilasyon işi çok vaktimi alıyor, haram olduğu için kuaföre gidip de yaptırmıyorum kendim halletmeye çalışıyorum. Ancak, ben ilerde eşime bu şekilde gözükmeyi asla istemiyorum,
Rabb’im ömür verirse bu zaman dilimini çok iyi değerlendirip olgunluk yaşımda evlatlarıma ve çevreme çok daha faydalı olmak istiyorum. Bunun için sizden kendim, ailem ve çevrem adına verimli bir yol haritası istiyorum hocam.
Sorum aslında şu: yeni bir hayat kuruyorum. Öyle bir evlilik olsun ki; o evde Kur'an'ı yaşayan, ayaklı Kur'an olan hafızlar yetişsin. Bunun için her iki tarafta bilinçli olmalı.
26 yaşındayım ve bu zamana kadar karşı cinsle hiçbir şekilde samimiyetim olmadı. İlk geceyi (tabi ilk gece olması şart değil) olumlu bir şekilde nasıl geçiririz öğrenmek istiyorum.
Bana, "sen benim akrabalarımı sevmiyorsun" diyor. "Seviyorum" diyemiyorum çünkü sevmiyorum, mahsustan sevgi gösterilerinden hiç hoşlanmıyorum.
Bu gerekçeleri benim anne babam da haklı buluyor ve şartlarımın karşımdaki adayları kaçırdığını, bu yüzden evde kalacağımı, sakalımın evliliğime engel teşkil ettiğini
Üniversiteden yeni mezun oldum ve ailem benden bir beklenti içerisinde. Her gün bazı şeyleri açıklamama rağmen hala çalışmamı istiyorlar.
Ben yalvardıkça o, daha çok içiyor sanki. Onunla bir yatakta yatmak beni iğrendiriyor.