SORU: Hocam, ben 25 yaşındayım ve evde tek çocuğum. Anne ve baba tarafım koyu alevi. Babam, Parkinson hastası ve akli melekeleri tamamen olmasa da yerinde değil. Hem annemde hem de babamda aşırı derecede Alicilik var. Şükür bizi hemen hesaba çekmeyen Allah’a olsun ki maalesef; ‘‘Ali de Allah değil mi bizi doyuran odur’’ diyorlar. Ve ben kahroluyorum.
Bilinçli inatçılık değil yaptıkları, atadan gördükleri bu. Özellikle annem. Ama anlatınca da, “bu işleri benim kafam almaz” diyor. Babamsa hastalıkla da alakalı, Nuh diyor peygamber demiyor. “Ali için cehenneme giderim, o benim Allah’ım” diyor. Şaştım kaldım. Hocam ne yapayım ben? Çok üzülüyorum hallerine. Allah rızası için sizden bir akıl istiyorum.
CEVAP: Öncelikle bu durumu senin imtihanın olarak abul et ve kazanmak için dikkat et. Bu senin imtihanındır demek, sen bu süreç üzerinden Rabbinin rızasını kazanacaksın demektir. Sabreder, dik durursan, zaman seni gevşetemezse sen kazanırsın. Büyük ihtimal onlardan birini de en azından kazanırsın. İmtihnını ve imtihanının kıymetini bil.
İkinci olarak da şöyle bir uygulama yap:
Hedefin kendini o yanlış anlayışlardan korunmuş biri olarak kollamaya bak. Onlar ve aileni diğer bireyleri senin ana hedefin olmasın. Senin ve onların Rabbi Allah’tır. Onlar da hesap yerine gidecekler. Onların da aklı var. Evet, onlar seni endişelendirmeli ve hatta ağlatmalı ama sen her şey değilsin neticede. Sen de bir insansın ve senin de kendi hesabın var. Onlar için dertlen ama kahrolma. Bu tutum da seni onların her sözünü önemsememen noktasına kaydırsın. Desinler ve sen bildiğini yap.
