SORU: Selamünaleyküm hocam. Ben 4 yıllık evliyim. 1 kız çocuğum var. Eşim, en ufak bir şeyde, anlamadığım bir noktada hemen parlıyor ve “ben seninle mutsuzum” falan diyor. Ama bir süre sonra bakıyorsunuz ki sanki o kelimeleri o söyleyip beni kırmamış. Eşim bir şirkette çalışıyor; malum, maddi imkanlar kısıtlı olunca eşler birbirine destek amaçlı olarak çalışmak zorunda kalıyorlar.
Eşim, işten eve geldiğinde evi ile yeterince ilgilenmiyordu. Ben ise onun bu açığını kapatıyor ve anlayış gösteriyordum. Geçen gün yine evi darmadağın bulunca, ben de aynen o şekilde bıraktım ve ertesi gün bu halin kendisinin hoşuna gidip gitmediğini sordum. “Eğer evi derli toplu görmek istiyorsan beni çalıştırmazsın, ben zaten çocuk olmasa seninle bir ömür geçirmem” falan dedi. Ben ise sadece güzel sözlerle ve yumuşak tavırla cevap veriyorum. Bu yumuşak tavrım karşısında da “sen erkek misin be!” diye bir cevap alıyorum.
Hocam, ben eşimi yine de çok seviyorum. Açıkçası, onun ani hiddetine engel olamıyorum. Bir bakıyorsunuz çok iyi bir bakıyorsunuz çok sinirli. Ben, erkek olarak yine de ona karşı Peygamber Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellemin emrettiği şekilde, yumuşak bir tavırla yaklaşıyorum. Çoğu zaman da sessiz kalıp Allah’tan sabır diliyorum. Bu noktada ne yapmamı tavsiye edersiniz?
CEVAP: Aleykümselam. Yaptığınıza devam edeceksiniz, yapacak çok bir şeyiniz yoktur. Eşinizi çalıştırmakla yanlışı siz kabul etmişsiniz. Eşiniz evde olmalı ki bunlardan o sorumlu olsun. Yine de sabretmeye devam edeceksiniz. Bir zaman sonra o da yaptıklarına pişman olacaktır. Sabretmek çek çarenizdir. Tatlı diliniz de sizi kurtarır ondan önce.
