Soru: Selamünaleyküm Hocam. Allah sizlerden razı olsun ki burada akılda kalan birçok soru işaretlerine çözüm aramaya, derman olup, birçok insanın kurtuluşu için ilahi kaynaklar ışığında doğru yolu göstermeye vesile oluyorsunuz. Benim sorum ailevi bir soru olacak. Evliyim ve 33 yaşındayım. Bir fabrikada muhasebeciyim. Bugüne kadar benim ve eşimin ailesinde de çok fazla dinimize bağlılık olmadığı için biz de eşimle namazın, sadakanın ve İslami çerçevede yaşamanın kıymetini yıllardır bilemedik. Orucumuzu her sene tam tutardık, sanki sadece ibadet buymuş gibi, orucun faziletini tastamam öğrenmişiz ve asla aksatmamaya çalışırım çocukluğumdan beri. 2 senedir namaz kılıyorum, o kadar mutluyum ki çok sevdiğim ibadetim kazaya kalacak diye bile bazen korkuyorum. Eşim iş yoğunluğu sebebiyle mazeret uydurarak kılamıyor bir türlü. Onu bir türlü ikna edemiyorum. Benim yaptığım ibadetlerde çok seviniyor ve destekliyor sadece. Tesettürlü bir bayan değilim. Çocukluğumda hep Kur’an kurslarına gittim. Allah razı olsun ki pek fazla ibadetine düşkün olmayan annem beni ne yapıp edip kurslara yollamıştı, her sene giderdim, hatimler ederdim. 2 sene önce Türkçe olarak Kur’an’ı okumayı düşündüm ve okudum. O kadar etkilendim ki, işte o zamanlarda namazıma sarıldım ve bırakmadım. Tesettürlü olmayı 17 yaşımdan beri istiyorum ama bir türlü kısmet olmuyor, doğru söylemek gerekirse nefsime zor geliyor, belki de. 21 yaşında çok sevdiğim eşimle evlendim. Ailesi giyim tarzı ve yaşayış olarak çok farklıydı. Kayınvalidem de görümcem de açık saçık giyinir. Sürekli bir bakım halinde kuaförlerde ve akılları fikirleri giyimde olan insanlar. Kayınpederim de içki içer ve görümcemle masada baba kız kadeh tokuştururlar. Aile kültürleri bu kadar rahattır. Eşim çok mütevazidir. Alkol kullanmaz, sanki onların içinde yaşamamış hiç. Böbürlenmez, iyiliği sever, tesettürlü olmama asla karşı olmadı. Eş dostun dini evlilik törenlerine giderken evden abdest alıp tesettürlü olup gidiyorum, o zaman biraz yanında beni garipsiyor ama genel olarak bana destek olur bu konuda, bundan yana şüphem yok. Kayınvalidem namaz kılıyor artık 5 vakit, oruçlarını tutuyor, buna çok sevindim. Görümcem ve kayınpederim oruç da tutmuyorlar. İnanmadıklarından değil elhamdülillah ama bahaneleri çok. Çok üzülüyorum hocam. Bir şey söylesem gelin değil mi oluyorum ve normal bir insan söylese ondan daha çok tepki alıyorum. Ben okuduğum hadislerden ve dini kitaplardan onlara anlatıyorum, garip garip bakıyorlar bana. Eve ‘Selamünaleyküm’ diyerek girdiğimde hoş geldin diyorlar selam almıyorlar, hoşlanmıyorlar. Oğlumu Kur’an öğrenmesi için camiye gönderiyorum, 10 yaşında daha da erken gidebilirdi ama zorlukları ancak aşabildim, bu sene istedi çok şükür ve yolladım. Oğlum onların yanındayken batılı yaşam tarzına alışıyor Noel kutlamak, doğum günleri kutlamak, bunlar çocuklara cazip geliyor tabi. Noel ağacı diye tutturdu, 3 sene önce almıştık. Ben okumaya başladıktan sonra Kur’an’ın Türkçesini ve hadisleri o ağacı onu razı ederek attım ama aylarca konuştum. Hristiyanların bayramı Noel’de evdeydik ve her gün gibi geçirdik. Kayınvalidemler sürekli aradılar gelmiyor musunuz? Oğlum çok ağladı, ‘Neden gitmiyoruz?’ diye. Anlattım defalarca beni anladı çok şükür ama bu sene yine o gün gelecek de zor durumda kalacağım diye korkuyorum. Eşimin annesi çok şımarık ve güzel söze dalga geçerek cevap veren, her şeyi de yanlış anlayan, ortalığı geren bir hanım. Kendisini çok seviyorum ama ben ne yaptıysam yaranamadım ona eşim de kendini ezdirme dedi. Evlendiğimizden beri inanın hocam çok yardım ettim. Laf arasında laf sokmalarından ve başka insanları eleştirerek bir gıybet ortamı oluşturmasından İslami çerçevede yaşamak istediğim bazı şeylere karşı gelmesinden beni bunları anlattığımda geri kafalı görmesinden çok tedirginim hocam. Oraya da gitmek zorundayım. Ben eşimi çok seviyorum ve o çok mutlu oluyor onlara gittiğimizde, ailesi tabi ki. Eşimin düşünmediği birçok şeyi ben düşünüyorum, yapıyorum ailesine de. Görümcem de eşinden ayrıldı, o da onlarla yaşıyor. Ben ne desem yanlış, kızlarının söyledikleri mantıklı, sürekli bir alay konusuyum bir iyiler, bir de çok farklı. Gitmesem kalbim azap duyuyor rahatsız oluyorum. İstiyorum ki herkes yapmasa da karşındakine saygı duysun ve güzelce geçinelim. Bana ihtiyacı olduğu halde minnetsizlik hareketleri yapıyorlar benim kızım var gibi tuhaf laf sokuşturmaları yaşıyorum. En kötüsü de kayınpeder bile bazen bana tepki koyuyor ve kendi öz babamın incitmeye dokunmaya kıyamadığı beni sürekli azarlıyor. Çok fazla sizi meşgul ettim hocam. İnanınki burada şuan bu cevapsız sorunları yazarken bile rahatladım. Biliyorum ki bana bir yol gösterecek ve belki de siz benim sorularıma cevap olarak doğru yolda ilerlememe vesile olacaksınız. Allah siz ve sizin gibileri başımızdan eksik etmesin. Allah yar ve yardımcınız olsun hocam.
Cevap: Selamünaleyküm. Yazınızda ters veya hayata yabancı bir şey bulamadım. Tam aksine sanki binlerce senelik tarihin gözümün önünde film gibi aktığını hissettim. Sanki Peygamberlerin hayatlarından farklı bir kesit önüme gelmiş gibi oldu. Gerçekleri izledim tam anlamıyla. Hayat budur, imtihan budur, Herkes böyle oldu. Sen ve ben herkesten biriyiz. Biz de böyle olacağız. Bana göre; endişe etmenizi, üzülmenizi gerektirecek bir şey yoktur. Neden? Çünkü siz, yola girdiniz. Yol ise böyle gidilir. Hatta sevinmelisiniz. Neden sevinmelisiniz biliyor musunuz? Şeytan sizi, uğraşılması gereken durumda gördü ki, çevrenizi kısmaya çalışıyor. Adeta sizi çevrenizden vuracak. Bu bir anlamda mutluluk duyulması gereken bir şeydir. Ben olsam, ‘iş gören adam yerine konmuş olmaktan’ sevinirdim.
Bakın, sizin güneşi keşfetmeniz kaç yıl sürmüş; bırakın çevrenizdekilerin keşfi de sürsün bir zaman. Ve siz, onların keşfini sağlayan destekçileri olun da onların da kazanacakları sevaplar size yazılsın; böylesi daha mantıklı değil mi? Eğer, Allah’ın kulu olmaktan ve O’na kulluk olan ibadetleri yapmaktan mutlu iseniz, bilin ki yol böyledir. Bundan başkası Peygamberlere nasip olmadı ki size nasip olsun. Namaz ve oruç kadar, tesettür kadar kendinizi sabra alıştırın. Bütün çevrenizi kuşatabilecek bir sabra ısının. Kendinizi sabır denizine atın. Bir asır tüketseniz bile tükenmeyecek sabrınızın olması gerekir. Bu iş böyledir. Sadece bir başörtüsü sarmakla bitse idi, ah ne kolay olurdu din sahibi olmak! Bedelsiz ne var ya da, bedelsiz olanın ne değeri var? Madem yola girdiniz, o zaman şu takvime dikkat edin: Yavaş yavaş, kendinizi evinin kraliçesi olmaya hazırlayın. Elin parasının hesabını yapan bir kadın olma seviyesinden, sevaplarını saymaya çalışan mükemmel bir eş, muhteşem bir anne olma yoluna girin. Bunu yapabilirseniz, şeytanı delirtirsiniz. Ona karşı bir kaleyi daha kurtarmış olursunuz. Allah’ın size gelecek yardımını biraz daha çabuklaştırırsınız. Kitap okuyun, beyniniz büyüsün. Bir gözünüzü, bir kulağınızı tıkatın; duymuyor, görmüyor gibi olun. Ya siz eriyeceksiniz bu döneminizde ya da şeytan ve ona alet olan çevreniz eriyecek. Onların reflekslerine takılıp kalırsanız siz erirsiniz. Yarı duymaz, yarı görmez olursanız onlar erirler. Onlar eridikçe de siz de onlar da kazananlardan olursunuz. Çare yok savaş bu, böyle sürecek. Ya savaşı dışarıdan seyredeceksiniz ya da içine gireceksiniz ve kazanmaya çalışacaksınız ki, siz ikincisini tercih etmiş bulunuyorsunuz. Artık geri dönmeniz çok zordur. Allah korusun. Önce eşinize umut bağlayın ama acele etmeyin. On, elli, yüz, iki yüz yıl beklemeye hazır olun. Ona karşı harika bir eş olun. Sizi görmeye bile doyamasın adeta. Bu, sizin davanızı da ona cazip getirecektir zamanla. Açın elleriniz göğe doğru, sabır isteyin. İsteyin, isteyin insin sabır. Doldurun kucağınızı ve göğsünüzü sabırla. Bin yıl yetsin size sabır stokunuz. Bakın o zaman eziyetler size, güller arasındaki dikenler gibi gelecek. Onları bile neşeyle karşılayacaksınız. Sabır, havanız suyunuz olsun. Sakın ha, sabrın karşılığını görmeye çalışmayın. Sabır çiçeği, cennette açar. Şimdi açarsa çabuk solar, emeğinize yazık olur. Eşinizden sonra sırayla herkese yönelin. Sizi adam yerine koysalar da koymasalar da siz, her sabah yeni bir enerji ile kalkın yataktan. Evinizin camını açınca, içeri girecek olan havayı size ulaşan yeni gelişmelerin muştusu olarak kabul edin.
Yarını umutla bekleyin. Umut ve heyecanla!
Yarın asla uzak değildir. Her gelecek olan yakındır.
Allah’ın rahmeti de er geç gelecektir. O rahmet bir geldi mi artık geçmişin sıkıntıları tatlı bir hatıra ve sonucu getiren alın teri gibi olacak sizin için.
Yeni yolunuz, yepyeni heyecanınız size kutlu olsun. Cennet yolunuz sonsuz sevdalarla dolsun. Size dualar ederim. Bu ağabeyinize de dualar etmenizi beklerim.
Sloganı unutmuyoruz:
Her sabah yeni bir heyecanla, her gün yeni bir umutla çıkıyoruz yola.
Yorulmuyoruz,
Bıkmıyoruz,
Usanmıyoruz,
Aşınmıyoruz,
Geçmişi de geleceği de irdelemiyoruz;
Her şeyi sahibine bırakıyoruz,
Sahibi ne yapacaksa yapsın,
Sen keyfine bak,
Cennetine yönel.
Mutlu olsun çilen,
Değerli bacım.
Kaynak: Fetva Meclisi
