Ben eş ararken ilk koşulumu imandan yana belirledim, olması gerektiği gibi, bu yüzden ilk adımıda ben attım hz. hatice annemiz gibi.Fakat gelin görünki karşı taraf benden yana hep bir endişe içerisinde haklı olarak.
İlk görüşmemizde sırf İslam hakkında 1-2 saat konuştuk ve ben 2 saat konuşmanın ardından onun erkek olduğunu öğrendim. Yoksa böyle bir şeyi asla kabul etmezdim.
Ben 38 yaşında bir bayanım ve 26 yaşında bir gençle evlilik üzerine bir görüşme yaptım. Olgun ahlaklı ve sanıyorum ki aynı yöne bakıyoruz.
Hocam, benim 4 yıldır sevdiğim bir çocuk var ve çocuk serseri olduğu için ailem istemiyor. Ben ise dinle ilgili olan kulluk vazifemi yerine getirmeye çalışan biriyim.
Fiziksel olarak bekareti kaybeden bir insan (zina ile değil) evlenmeden önce bunu söylemeli mi? Eğer söylemezse erkek zinadan şüphelenebilir.
Evlenmeyi düşündügüm kişi ehl’i sünnet cemaatlerinden birinde medrese eğitimi alıyor şu anda ve benden okulu bırakıp medrese eğitimine başlamamı istiyor.
Ama hocam ben bu yaşıma kadar hep uzak durdum bayanlardan, uzun zamandır niyetlendim evlenmeye ve tam buldum diye düşünürken tekrar geri atılmam ve karşılıklı samimi şekilde istekli olup ayrılmak zorunda kalmamızın bir sebebi vardır diye düşünüyorum.
llah nasip edersede bir süre sonra nişanlanacağım ve nişan sırasında nişanlanacağım kişinin karşısına ölçü ve sınırları belli (elbise gibi) fakat yabancı erkeklerin görmemesi gereken bir kıyafetle çıkabilir miyim?
Hocam günümüzde flört denilen illet oldukça yaygın ve artık bunu yapmayana yan gözle bakılır hale gelindi.
Başkasıyla gönül ilişkisi kurduğundan haberdar olunan biri ile evlilik ne kadar gerçekçi olur?