Eşim kapalı bir bayan ama benim tabirimle giyinik çıplaklardan, bu durumu hiç tasvip etmiyorum. Aldığımız kıyafetlerde devamlı olarak dinimize uygun kıyafetler almasını öneriyorum ama beni dinlemiyor.
Hep Rabbime sığınıyorum dua ediyorum. Kendisi çalışmadığı için ben çalışmak durumundayım. Bir an önce inançlı, imanlı biriyle evlenip kurtulmak istiyorum.
Ama hocam ben bu yaşıma kadar hep uzak durdum bayanlardan, uzun zamandır niyetlendim evlenmeye ve tam buldum diye düşünürken tekrar geri atılmam ve karşılıklı samimi şekilde istekli olup ayrılmak zorunda kalmamızın bir sebebi vardır diye düşünüyorum.
O kadar ki böyle zamanlarda ondan nefret ediyorum, görmek bile istemiyorum. Çevremdeki erkeklerin neredeyse hepsi aynı ve ben evlenmeden önce onların hanımları için de üzülürdüm.
Çocuklara vakit ayırmakta zorlanıyorum. Ya da onlara vakit ayırıyorum, işler kalıyor, gergin oluyorum. Eşime nadiren de olsa kadın tutmak istediğimi, zaman zaman ihtiyaç duyduğumu söyledim.
Vakıf insan nasıl olmalıdır, ömrünü vakfetmeye çalışırken kendi eline geçen her kazancı, kendisininmişçesine harcayabilir mi
Allah için kadınlık görevimi karşılığını Allah’tan bekleyerek yapıyorum. Fakat beni üzen çocuklar.
llah nasip edersede bir süre sonra nişanlanacağım ve nişan sırasında nişanlanacağım kişinin karşısına ölçü ve sınırları belli (elbise gibi) fakat yabancı erkeklerin görmemesi gereken bir kıyafetle çıkabilir miyim?
Hocam evlilik öncesi görüşmelere ait bir videonuzda ilk görüşmeden hemen sonra evlenmeyin 90 gün geçmesini bekleyin ve bu 90 gün boyunca yanınızda birileri olmak şartıyla görüşün diyorsunuz.
Elhamdülillah 2,5 yaşında bir erkek evladımız var. ALLAH (cc) nasib ederse niyetim alim ve mücahit olması. Şimdiden bu fikirleri aşılamaya çalışıyorum.