Ben, 25 yaşında bekâr bir bayanım. Kendimi bildim bileli yalnızım, Allah haramlardan korusun. Buna da üzülüyorum az da
Hocam, ‘herhangi bir sebepten dolayı ben başımı örtmeyeceğim’ diyen ve evlilik durumunda dinen mahsuru olmayan meşru istek
Hocam, ben 30 yaşında bir bayanım. Annemi kaybettim, babam başkasıyla evlendi, beni unuttu. Hayatta bana sahip çıkacak kimsem yok.
Evlenmeyi düşündüğüm bir kişi var. Aynı sınıftayız. Bizim ailemize göre çok zenginler ama kız hiçbir zaman İslami kimliğinden taviz vermeyen birisi.
Hocam, ben 9 yıl önce biriyle tanıştım. O zamanlar küçük bir genç kızdım, aşık oldum fakat gelip geçici bir şey değildi. Sevgilimle askere gitmeden önce beraber olduk
Şu an evlenme çağına geldim ama kimse hastalık geçirdiğimi bilmiyor, hastalık nedeniyle çocuğum olma ihtimali çok düşük.
Ben bu sıkıntıları yaşarken bir de hiç beklemediğim birinden evlilik teklifi aldım ve bana âşık olduğunu söyledi. Bu kişiyle bir de aynı fakültedeyiz hocam.
Hocam ben, evlenmeyi çok istiyorum, çok dua ediyorum, adaylarda çıkıyor ama bir türlü olmuyor. Yaşıtlarım hep evli, nişanlı. Onları görünce üzülüyorum
İnsanın eşi yağan yağmurda şemsiyenin altına girmesi gibi bir şey… Bir çok şeyden koruyor. Başta günahlardan, haramdan, ruh saçmalamasından, gönül dağınıklığından, dikkat dağılmasından…vs. Önemi büyük.
Hocam bizim gibi yaşı 25’lere gelmiş evlatlarınıza ne önerirsiniz? Her şeyi bir kenara bırakıp ilim yolculuğuna mı çıkmalıyız yoksa yuva kurmaya mı çalışmalıyız?