SORU: Selamünaleyküm hocam;
Hocam ben 17.09.2013 tarihinde 2 aylık erkek evladımı kaybettim, ismi Ethemdi. Hocam İnna Lillahi ve İnna ileyhi râciûn. Muhakkak Allahtan geldik yine dönüşümüz ona olacaktır, ama bir anne olarak, bilgilenmek istiyorum. Evladım kollarımda can verdi.
Hocam insana Rabbim ne kadar nefes nasip etmişse ondan ileri yol olmadığını gördüm. Evladım sabahtan bir şey emmek istemedi. Bütün gün öyle huzurluğu devam etti. Evladımı doktora götürmek için yer ayırttım, ama 5 yaşındaki oğlumu okuldan almam gerekiyordu (çok sorunlu başlamıştı okula). Büyük oğlum Enes’i okula almaya gittiğimizde geziye gittiğini öğrendim ve onun gelmesini beklemek zorunda kaldık. Onu alıp doktora vardığımızda randevumuza geç kalmıştık. Ayrıca doktora yer ayırtırken Ethem’in hasta numarasını değil kendi numaramı vermişim. Bu yüzden doktor bakmadı evladıma.
Aksama rahatsızlığı artmıştı, gece doktoruna yer ayırttım. 21.30’da yer varmış. Saat 20.45 olduğunda çok aşırı ağlamaya başladı, gece doktorunu tekrar aradım hemen gelmek istediğimi oğlumun çok ağladığını söyledim. Oda ambulansı ara dedi. Aradım ambulans geldi ve o arada evladım kucağımda uyudu.
Ambulanstaki çalışanlar eve geldi, Sürekli bekle dediler. Ben bebeğin yüz rengi normal değil dudaklarının rengi normal değil dedim. Ciddiye almadılar.
Bizi ambulansla hastaneye gitmeye izin vermediler. Bizde arabayla hastaneye yaklaştığımızda oğlum çok aşırı ağlamaya başladı. Çenesini kenetlemeye başladı. Derin bir nefes aldı ve kollarıma bıraktı kendini.
Hocam Azrail bebeklerin canını alırken bebekler hisseder mi? Kuzuma otopsi yaptılar. Çünkü sağlığı yerinde olup da acil ölümlerde işe polis karışıyor. Otopside bağırsak volvosu oluştuğu tespit edildi. Ve vücudu susuz kalmış. Hocam evladımın vefatından sonra abimin vesilesiyle sizin sohbetlerinizi dinlemeye başladım. Sabah kalktığımda ilk işim bilgisayarı açıp sizin sohbetlerinizi dinlemek oluyor. Bu şekilde kendimde güç buluyorum. Rabbim neylerse guzel eyler diyorum.
Hocam ambulans çalışanlarının yaptığı çok yanlıştı, normalde ambulans çağrılınca hasta hastaneye götürülür. Böyle davranmalarının sebebi ırkçılık mı bilmiyorum ama başkalarının başına gelmesin diye Danimarka yerel televizyonuna röportaj verdim. Şu an Ethem’imin ölümüyle ambulans kurallarını değiştirdiler. Artık söz konusu bebekler olunca ambulans ile birlikte doktorda gönderecekler.
Hocam ben Rabbime yöneldiğimde namazlarımın ardından dua ediyorum. Şeytan vesvesesinden Allaha sığınıyorum. Hocam Efendimize, ashabı Kehf’e ve ehlibeytine selam gönderdikten sonra, Ethem’ime selam gönderdiğimi Rabbime arz ediyorum. Onu öpüp kokladığımı arz ediyorum. Hocam Ethem’im selamımı alır mı, Hocam Allah rızası için bilgilendirir misiniz? Hocam hastaneye vardığımızda bana yardım edin diye bağırdım, ağlayamadım. Hemşireye dedim, içim iyi değil, içim acıyor ama ağlayamıyorum. Oda bana şokta olduğumu söyledi. O an evladımın basında 10-15 doktorun uğraştığını söylediler. Zaten o an anladım. Rabbim dedim hayırlı ise Enes’ime kardeşini bağışla sağlıklı sıhhatli çünkü beynine oksijende gitmedi bilincindeydim. İsyan etmedim hocam. Allah verdi Allah alır dedik. Yüksek sesle bağıra yana yakıla ağlamadık elhamdulillah. Ciğerimiz yandı, ama İnna lillahi ve inna ileyhi râciûn dedik.
Hocam Ethem’im ben vefat ettiğimde beni karşılayacak mı? Şuan nasıldır?
Hocam Allah rızası için beni bilgilendirirseniz çok sevinirim.
Selamünaleyküm.
CEVAP:
Selamünaleyküm;
Bir insanın şu kâinatta haykırabileceği en büyük çığlığı haykırmışsınız. Evet, binlerce kere evet: İnnalillahi ve inna ileyhi râciûn. Evet, elbette öyledir. Allah’tan başka gidebileceğimiz bir kapımız mı var? Alan veren O olduktan sonra, kimin kapısında inleyip durabiliriz biz?
Nebiye hanım,
Ben size ne yazabilirim, anneden daha iyi bir yürek, anneden daha iyi anlayan kim olabilir? Siz annesiniz, ben ise anne değilim. Sizin acınızı ancak bir erkek kadar takdir edebilirim ama bir mü’min olarak sabrınızı çok iyi anladım ve imrendim.
Bir mü’min hanımefendi olarak gerekeni yapmışsınız zaten. Allah size sabırlar versin. Sevgili Peygamber aleyhisselam efendimiz kendi doğurduğu çocuklarından altısını toprağa gömüp gitti bu dünyadan. Acı çekmekte o bizden çok daha ağırlarına tahammül etti. Biz de onun ümmetindeniz. Peşindeyiz inşaallah.
Size bir şey diyemiyorum, yazamıyorum, elimi kullanamıyorum. Ama size imreniyorum. Yüreğinizden bir parça koptu da imanınızdan parça koparmadınız; ne mutlu size. İşte zarardan bile kâr etmek budur. Mü’min de böyle biridir. Sizi defalarca tebrik ederim. Sabrınızı tebrik ederim. Sizi cennette karşılayacak bir müjdeciyi ahirete göndermiş bir anne olduğunuz için sizi tebrik ederim.
Şeytana dikkat edin, imanınızı kemirmesin. Çevrenize dikkat edin, sizi yıldırmasınlar. Taziyeye gelenleri kabul etmeyin. Gelen size tebrik için gelsin; habercisini cennete uçuran anneyi görmek için gelsinler size. Hayattaki yavrunuzu Allah’a adayın, onu Kur’an’a kurban edin. Çift kazanmış olursunuz. Eşinize sahip çıkın, beraber acınızı hafifletin.
Size dualar ederim, sizden de dua beklerim. Allah sizi, bizi, bütün mü’minleri cennetinde buluştursun. Peygamber aleyhisselam ile ashabı kiram ile şehitlerle, salihlerle ve sizin yavrunuzla buluştursun. Buluşturuncaya kadar da bize sabırlar versin.
Eşinize de selam ediyorum, sabırlar diliyorum.
Selamünaleyküm.
Nureddin YILDIZ
