Renklerin üstünlüğü yalan,
Yeşilin maviden yok üstünlüğü
Biri topraksa biri yağmur
Yağmur toprağın bereketiyle iz sürmekte
Toprak su olmadan kırık dökük…
Uçsuz olmayı,
Göğe hükmetmek sanıyorsa mavi
Bilmeli; göğün ve toprağın sahibini
Hele insan ‘bir’ isimle anılıyorsa
Yeşil kadar koşup mavi boyunca dalmakta
Bütün gözler aynı ipin ucunda arıyorsa geleceği
Farklı oldum demek yalan
Renklerin üstünlüğü yalan
Tenlerin hükmü değil dünya
Bir yolsa bu giden
Takvayla süslenir gönül bahçesi
İşte o vakit insan, ne insan ne melek
Renklerin tonu değil kalbin ışıltısı konuşulmalı dillerde…
ElifElif Dergisi – Sizden Gelenler / Sümeyye Aykurt
