SORU: Selamünaleyküm hocam. Benim sizinle başlayan bir değişim sürecim oldu. Allah’a şükür kapandım, namazımı kılıyorum, her öğrendiğimi uygulamaya çalışıyorum, ihvan oldum. 3 yıldan fazla bir zamandır görüştüğüm biri vardı, şimdi evlilik aşamasındayız. Ailelerimize haber verdik hatta istemeye gelecekler. Benim değişim sürecimde benden etkilendi. Namaza başladı. Kapanmama çok sevindi. Fakat düğün, oynamalı olacak ve gelen yakın akrabalarının ellerini sıkmamı istedi. Düğün tartışmamız yüzünden namazı terk etti, gitti. İçki içti, çok üzüldüm. Tekrar namaza başlayacağını söylüyor. Kapandıktan sonra aramıza mesafe koydum, sadece telefonla konuşuyoruz. Hepsini kabul etti, hatta böyle daha iyi olduğunu söyledi ama bazı noktalarda çevrenin etkisinde kalıyor. Normal zamanda buna karışmayacağını fakat düğün günü anlayışlı olmamı istediğini belirtti. Anlatamıyorum, birden her şeyi uygulayamam, dedi. Beni de garip karşılıyorlar. Kapanalı 3 ay oldu, bir uçtan diğer uca çok hızlı bir değişimim oldu, o yüzden söylediklerim garip geliyor. Ayrılmam çok zor, çok üzülüyorum, kaldıramam, psikolojim de buna müsait değil. Kendime çok mu yüklendim, bilmiyorum. Bir orta yol tutturmam mümkün mü, bana yol gösterir misiniz? Bulduğum şeyi kaybetmek istemiyorum. Bu ara biraz sarsıldım, bir sürü vesveseye düştüm. Lütfen bana dua edin ve akıl verin. Allah razı olsun.
CEVAP: Selamünaleyküm. Bir insan başka insana, Allah’a bağlanır gibi bağlanmaz. Bu bir düşüklüktür. Ne rızkınız, ne de hayatınız başka bir insanın elinde değil ki! Daha dengeli düşünün. Bir de, şimdi böyle yapanı, evliliğinizin mesela beşinci yılında düşünün; neler çekeceğinizi hesap edin. Tavizle başlayan bir evlilik sökük ve yırtıkla devam eder. Bunu unutmayın.
