Yaratıldığımız günle başladı hayat serüvenimiz. Sonraları “anne” diyeceğimiz başka bir insana bağlı olarak geldik dünyaya. Muhtaç doğduk, muhtaç kaldık. Kendi kendimize yetme, kendi yağımızda kavrulma sözlerimiz inandırıcı olmadı hiçbir zaman. İhtiyaçlarımız vardı ve bu ihtiyaçların tümünü karşılayacak güçte yaratılmamıştık. Tek başına doyulamayacak, nefes alınmayacak, yaşanamayacak bir sistemin müdavimleriydik. Dünyamız için de cennetimiz için de…
Allah; Hâlik, insan; mahlûktur. Ahlak ise Allah’ın insanı yarattığı şeklidir, fıtrattır ve bozulmamış mayadır. İnsan, fıtratına sahip çıkabildiği ölçüde ahlaklıdır. Merhamet, herkeste vardır. Kimileri merhametini köreltmiş, kimileri de sahip çıkıp beslemiştir. Ahlak; kazanılan değildir, bilakis kaybedilmeyenin adıdır. Bugün, ahlak üzerine derslerin yapıldığı, oturumların düzenlendiği, makalelerin kaleme alındığı hatta ahlakın okullarda zorunlu bir ders…
Saadet asrıyla aramıza günler girdi, aylar, yıllar hatta asırlar girdi. Kur’an’ın vahyedildiği, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellemin yaşadığı topraklarda doğmadık; aramıza mekânlar, yollar, denizler girdi.
Der ki; kulunum Rabb’im. Kulun kölenim senin. Beni sen yarattın. Secdem yalnız sanadır. Ben sadece senin karşında rükû ederim.