“oğlum, kızlarla konuşuyorum hiç kimse yurtdışına gitmek istemiyor ve de hepsi okumak istediğini söylüyor. Bu zamanda kızlar eskisi gibi değil; takvalısı da ben ‘okuyacağım evlenmeyeceğim’ diyor.
Sanki evleneceğim kişi bende hep yetersizlik hissi oluşturacakmış gibi geliyor. Nasıl düşünmeliyim?
Çünkü nefsim ve şeytan hiç rahat bırakmıyor, evlenemem de ailem izin vermez. Birlikte olsam elinden tutarım günaha girerim…
Bize de okuyan bir eş nasip olursa ve çalışacağım derse tavrımız ne olmalı. Ben eşimin çalışmasını istemem ama evleneceğim bayan bunu isterse
Ben 17 yaşında, bekar bir kızım. Aklıma hep hayali zinalar geliyor ve ben bundan cok rahatsız oluyorum.
Her bir girişimi sudan sebeplerle boş çıkan birisi, artık pes mi etmeli? Bir de sebeplere sarılın deniliyor.
Tip olarak da, girdiğim her mekanda dikkat çeken biriyim ve devamlı hatunlar tarafından tekliflerle karşılaşıyorum.
Hocam şu an benim evlenme zamanımın geldiğini hissediyorum yani anlıyacağınız zorlanıyorum.
Babam olmadığı için annem aynı zamanda babalık görevini üstlendi ve bu bana karşı anne şefkati yerine disiplin ve baskı uygulamasına dönüştü.
Hocam şimdi sorumu herhalde tam anlamadınız ve umumi bir hüküm verdiniz. Sizden ‘durumumu göz önüne alarak’ bir yardım istiyorum.